استمناءشرعی فقط بادست چپ

فتاوای قابل تامل فقهای اهل سنت

(فتوا به استفاده از آلت مصنوعی توسط زنان)

اگر زنی شوهر نداشته باشد و شهوت بر او غلبه کند...

اسلام دین عفت، پاكدامنی و تقوی است و هر گونه لذت جنسی را كه خارج از مقررات اسلامی باشد، حرام اعلام كرد است ؛ چنانچه خداوند در توصیف مؤمنان می‌فرماید: وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ . إِلَّا عَلىَ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَیْمَانهُمْ فَإِنهَّمْ غَیرْ مَلُومِینَ .فَمَنِ ابْتَغَى‏ وَرَاءَ ذَالِكَ فَأُوْلَئكَ هُمُ الْعَادُون‏. المؤمنون 5 ـ 7 .

و آنها كه دامان خود را (از آلوده‏شدن به بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند . تنها آمیزش جنسى با همسران و كنیزانشان دارند، كه در بهره‏گیرى از آنان ملامت نمى‏شوند . و كسانى كه غیر از این طریق را طلب كنند، تجاوزگرند!

اما متأسفانه در میان مذاهب اسلامی كسانی یافت می‌شوند كه از این حد الهی تجاوز و اعمالی همچون استمناء و ... را برای مردان و استفاده از آلت تناسلی مصنوعی را برای زنان حلال دانسته‌اند.

حنبلی‌ها و وهابی‌ها از جمله كسانی هستند كه به این مطلب فتوی داده‌اند. ابن قیم الجوزیه شاگرد ابن تیمیه و ناشر افكار او در این باره می‌نویسد:

وإن كانت امرأة لا زوج لها واشتدت غلمتها فقال بعض أصحابنا یجوز لها اتخاذ الاكرنبج وهو شیء یعمل من جلود على صورة الذكر فتستدخله المرأة أو ما أشبه ذلك من قثاء وقرع صغار... .

اگر زنی شوهر نداشته باشد و شهوت بر او غلبه کند، برخی از هم کیشان ما گفته اند که می تواند از «الأکرنبج» استفاده کند و آن چیزی است که از پوست و به صورت آلت تناسلی ساخته می شود؛ پس آن را داخل فرج خود می کند یا چیزی شبیه آن ؛ مثل خیار و ... استفاده كنند.

الزرعی الدمشقی الحنبلی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أبی بكر أیوب (مشهور به ابن القیم الجوزیة )، بدائع الفوائد، ج 4 ، ص 905، تحقیق: هشام عبد العزیز عطا - عادل عبد الحمید العدوی - أشرف أحمد الج، ناشر: مكتبة نزار مصطفی الباز - مكة المكرمة، الطبعة: الأولى، 1416 - 1996.

و مقدسی حنبلی، برترین فقیه حنابله كه مفصل‌ترین كتاب فقهی حنابله نیز متعلق به او است در این باره می‌نویسد:

وقد جَعَلَ الشَّارِعُ الصَّوْمَ بَدَلًا من النِّكَاحِ وَالِاحْتِلَامُ مُزِیلًا لِشِدَّةِ الشَّبَقِ مُفْتِرٌ لِلشَّهْوَةِ وَیَجُوزُ خَوْفَ الزنا (زنا) وَعَنْهُ یُكْرَهُ وَالْمَرْأَةُ كالرجل (كرجل) فَتَسْتَعْمِلُ شیئا مِثْلَ الذَّكَرِ .

شارع مقدس روزه را بدل از ازدواج و احتلام را از بین برنده شدت شهوت قرار داده است، اگر ترس از زنا وجود داشته باشد، استمناء كردن جایز است . حكم نیز همانند مرد است ، زن می‌تواند از چیزی همانند آلت تناسلی استفاده كند.

المقدسی الحنبلی، شمس الدین أبو عبد الله محمد بن مفلح (متوفای762هـ) ، الفروع وتصحیح الفروع ، ج 6 ص 120 ، تحقیق : أبو الزهراء حازم القاضی ، ناشر : دار الكتب العلمیة - بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1418هـ.

مرداوی حنبلی نیز در این باره می‌نویسد: الثَّانِیَةُ حُكْمُ الْمَرْأَةِ فی ذلك حُكْمُ الرَّجُلِ فَتَسْتَعْمِلُ شیئا مِثْلَ الذَّكَرِ عِنْدَ الْخَوْفِ من الزنى وَهَذَا الصَّحِیحُ .

حکم زن در این باره همانند حکم مرد است؛ پس زن نیز می تواند چیزی شبیه آلت تناسلی را در ... خود داخل کند؛ اگر می ترسد که به زنا بیفتد . این (نظریه) درستی است.

المرداوی المقدسی الحنبلی، علاء الدین أبو الحسن علی بن سلیمان بن احمد بن محمد (متوفای885 هـ)، الإنصاف فی معرفة الراجح من الخلاف على مذهب الإمام أحمد بن حنبل ، ج 10 ص 252 ، تحقیق : محمد حامد الفقی ، ناشر : دار إحیاء التراث العربی – بیروت.

و بهوتی حنبلی نیز می گوید:

(ومن استمنى بیده خوفا من الزنا أو خوفا على بدنه فلا شیء علیه) قال مجاهد كانوا یأمرون فتیانهم یستغنوا به ... (وحكم المرأة فی ذلك حكم الرجل فتستعمل شیئا مثل الذكر) .

هر کس با دست یا بدنش (به خاطر ترس از زنا) استمناء کند، گناهی بر او نیست . مجاهد گفته که آن ها جوانانشان را به این کار دستور می دادند تا از زنا بی نیاز شوند. زن نیز می تواند همانند مرد از چیزی شبیه ذکر استفاده کند.

البهوتی الحنبلی، منصور بن یونس بن إدریس (متوفای 1051هـ)، كشاف القناع عن متن الإقناع وهی تعلیقة على متن وهو كتاب الإقناع للحجاوی الصالحی ، ج 6 ص 125، كتاب الحدود باب التعزیر ، ناشر: تحقیق: هلال مصیلحی مصطفی هلال، دار الفكر - بیروت – 1402هـ.

بعلی حنبلی نیز می‌گوید:

ومن استمنى رجل أو امرأة لغیر حاجة حرم وعزر ، وإن فعله خوفا من الزنا أو اللواط ، فلا شیء علیه ، ولا یباح إلا إذا لم یقدر على نكاح ولو لأمة ، وحكم المرأة فی ذلك حكم الرجل تستعمل شیئا مثل الذكر

اگر مرد یا زنی بدون نیاز، استمنا کند، کار حرامی انجام داده و تعزیر می شود؛ اما اگر از ترس زنا یا لواط انجام دهد، گناهی بر او نیست . این کار برای کسی حلال نیست؛ مگر این قدرت ازدواج یا در اختیار گرفتن کنیز را نداشته باشد. حکم زن در این باره همانند حکم مرد است، زن می تواند از چیزی شبیه آلت تناسلی استفاده کند.

البعلی الحنبلی ، عبد الرحمن بن عبد الله (متوفای1192هـ) ، كشف المخدرات والریاض المزهرات لشرح أخصر المختصرات ، ج 2 ص 759 ، تحقیق : قابله بأصله وثلاثة أصول أخرى: محمد بن ناصر العجمی، ناشر : دار البشائر الإسلامیة - لبنان/ بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1423هـ - 2002م .

به غیر از حنابله، ظاهری‌ها نیز به جواز این عمل زشت، فتوی داده‌اند. ابن حزم ظاهری در این باره می‌نویسد: وَرَخَّصَتْ فیه طَائِفَةٌ كما نا حُمَامٌ نا ابن مُفَرِّجٍ نا ابن الأَعْرَابِیِّ نا الدَّبَرِیُّ نا عبد الرَّزَّاقِ أنا ابن جُرَیْجٍ أخبرنی من أَصْدُقُ عن الْحَسَنِ الْبَصْرِیِّ أَنَّهُ كان لاَ یَرَى بَأْسًا بِالْمَرْأَةِ تُدْخِلُ شیئا تُرِیدُ السِّتْرَ تَسْتَغْنِی بِهِ عن الزِّنَى.

طایفه‌ای این كار را جایز دانسته‌اند؛ چنانچه از شخصی به نام حمام از ... حسن بصری نقل شده است كه او اعتقاد داشت: اشكالی ندارد كه زن چیزی را به منظور بی‌نیازی از زنا داخل فرج خود كند.

إبن حزم الظاهری، علی بن أحمد بن سعید ابومحمد (متوفای456هـ)، المحلی، ج 11 ص 390 ، تحقیق: لجنة إحیاء التراث العربی، ناشر: دار الآفاق الجدیدة - بیروت.

از دیدگاه قرآن كریم و روایات اهل بیت رسول خدا صلوات الله علیهم اجمعین:

خود ارضائى گناهى است بسیار زشت ، از دیدگاه علم پزشكى نیز ثابت شده است كه براى بدن ضررهایى بسیارى دارد. حد اقل ضرر آن است كه اگر كسى به این كار ادامه دهد، بعد از ازدواج از همسرش لذت لازم را نمى‌برد و همین مسأله مشكلات زیادى را براى او و خانوداه‌اش به وجود مى‌آورد. در زشتى این عمل همین بس كه امام صادق علیه السلام در این باره مى‌فرماید:

ثلاثة لا یكلمهم الله یوم القیامة ولا ینظر إلیهم ولا یزكیهم ولهم عذاب ألیم : الناتف شیبه ، والناكح نفسه ، والمنكوح فی دبره .

سه گروه هستند كه خدا روز قیامت به اینها نگاه نمى‏كند، با اینها سخن نمى‏گوید، اینها را پاكیزه نمى‏كند، و عذاب دردناكى در انتظار آنها است : كسى كه مو هاى صورتش را بِكَند ،‌ كسى كه خود ارضائى كند ، كسى كه لواط دهد .

الخصال - الشیخ الصدوق - ص 106 .

و در روایت دیگرى نقل شده است :

سئل الصادق ( علیه السلام ) عن الخضخضة فقال : إثم عظیم قد نهى الله فی كتابه وفاعله كناكح نفسه ، ولو علمت بما یفعله ما أكلت معه .

از امام صادق علیه السلام در باره خضخضه ( استمناء ) سؤال شد ، امام علیه السلام فرمود : گناه بزرگى است كه خداوند از آن در كتابش نهى كرده است ، كسى كه این كار را انجام دهد ، مثل كسى است كه با خودش نكاح (نزدیكی) كند ، اگر آگاه شوم كه كسى این كار را انجام مى‌دهد ، حاضر نیستم با او بر سر یك سفره بنشینم .

وسائل الشیعة (آل البیت) - الحر العاملی - ج 28 - ص 364 – 365 و مستدرك الوسائل - المیرزا النوری - ج 14 - ص 355 – 356 و بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 101 - ص 30 و ...

اما متأسفانه كسانى كه از اهل بیت پیامبر روى گردانده‌اند، این عمل را نه تنها جایز دانسته‌اند، بلكه راههاى آسانتر انجام شدن آن را نیز به پیروان و مقلدانشان یاد داده‌اند .

هر چند كه روایت و فتوا در این باره بسیار زیاد است؛ اما ما به چند مدرك در این باره اكتفا مى‌كنیم .

ابن حزم اندلسى در این باره مى‌نویسد: قال أبو محمد رحمه الله فَلَوْ عَرَضَتْ فَرْجَهَا شیئا دُونَ أَنْ تُدْخِلُهُ حتى یُنْزِلَ فَیُكْرَهُ هذا وَلاَ إثْمَ فیه وَكَذَلِكَ الاستمناء لِلرِّجَالِ سَوَاءٌ سَوَاءٌ لأََنَّ مَسَّ الرَّجُلِ ذَكَرَهُ بِشِمَالِهِ مُبَاحٌ وَمَسَّ الْمَرْأَةِ فَرْجَهَا كَذَلِكَ مُبَاحٌ بِإِجْمَاعِ الْأُمَّةِ...

محمد بن سَعِیدِ بن نُبَاتٍ نا أَحْمَدُ بن عَوْنِ اللَّهِ قَاسِمُ بن أَصْبَغَ نا محمد بن عبد السَّلاَمِ الْخُشَنِیُّ نا محمد بن بَشَّارٍ بُنْدَارٌ أنا محمد بن جَعْفَرٍ غُنْدَرٌ نا شُعْبَةُ عن قَتَادَةَ عن رَجُلٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَنَّهُ قال إنَّمَا هو عَصَبٌ تُدَلِّكُهُ.

وَبِهِ إلَى قَتَادَةَ عَنِ الْعَلاَءِ بن زِیَادٍ عن أبیه أَنَّهُمْ كَانُوا یَفْعَلُونَهُ فی الْمَغَازِی یَعْنِی الاستمناء یَعْبَثُ الرَّجُلُ بِذَكَرِهِ یُدَلِّكُهُ حتى یُنْزِلَ قال قَتَادَةُ وقال الْحَسَنُ فی الرَّجُلِ یَسْتَمْنِی یَعْبَثُ بِذَكَرِهِ حتى یُنْزِلَ قال كَانُوا یَفْعَلُونَ فی الْمَغَازِی.

وَعَنْ جَابِرِ بن زَیْدٍ أبی الشَّعْثَاءِ قال هو مَاؤُك فأهرقه یعنی الاستمناء.

وَعَنْ مُجَاهِدٍ قال كان من مَضَى یَأْمُرُونَ شَبَابَهُمْ بالاستمناء یَسْتَعْفُونَ بِذَلِكَ قال عبد الرَّزَّاقِ وَذَكَرَهُ مَعْمَرٌ عن أَیُّوبَ السِّخْتِیَانِیِّ أو غَیْرِهِ عن مُجَاهِدٍ عن الْحَسَنِ أَنَّهُ كان لاَ یَرَى بَأْسًا بالاستمناء. وَعَنْ عَمْرِو بن دِینَارٍ ما أَرَى بالاستمناء بَأْسًا. وَالْإِبَاحَةُ الْمُطْلَقَةُ صَحِیحَةٌ عن الْحَسَنِ وَعَنْ عَمْرِو بن دِینَارٍ وَعَنْ زِیَادٍ أبی الْعَلاَءِ وَعَنْ مُجَاهِدٍ وَرَوَاهُ من رَوَاهُ من هَؤُلاَءِ عَمَّنْ أَدْرَكُوا وَهَؤُلاَءِ كِبَارُ التَّابِعِینَ الَّذِینَ لاَ یَكَادُونَ یَرْوُونَ إِلاَّ عن الصَّحَابَةِ رضی الله عنهم.

ابو محمد (ابن حزم نویسنده كتاب) گفته است: اگر زنى چیزى (مثل هویج، خیار و ...) را به فرج (آلت تناسلى زنانه) خود بمالد بدون این كه وارد آن كند، حتى اگر انزال نیز صورت بگیرد (به حالت ارضا كامل برسد)، این كار مكروه است؛ ‌اما گناهى نكرده است؛ همچنین استمناء (خود ارضائی) براى مردان نیز همان حكم را دارد (مكروه است و گناهى نكرده است) زیرا لمس كردن آلت تناسلى با دست چپ (!!!) براى مردان و لمس كردن فرج براى زنان، به اجماع تمام مسلمان جایز است .

محمد بن سعید از ... از پسر عمر نقل كرده است كه او گفته: او (آلت تناسلی) عصب است، آن را مالش بده!!

قتاده از علاء بن زیاد از پدرش نقل كرده است كه آن‌ها در جنگ‌ها این عمل (خود ارضائی) را انجام مى‌دادند، یعنى آن قدر آلتشان را مى‌مالیدند تا انزال صورت مى‌گرفت. از قتاده و حسن (بصری) در باره كسى كه با آلتش آن قدر بازى مى‌كند كه انزال صورت مى‌گیرد، سؤال شد، گفتند كه آن‌ها (صحابه) در جنگ‌ها این كار را مى‌كرده‌اند.

از جابر بن یزید نقل شده است كه او «منی» آب شما است، اگر خواستى آن را دور بریز ، یعنى خود ارضائى كن.

از مجاهد نقل شده است كه در گذشته مردم به جوانان شان دستور مى‌دادند كه خود ارضائى كنند تا به وسیله آن عفت‌شان حفظ شود !!! .

عبد الرزاق و معمر از ایوب سختیانى یا شخص دیگرى از مجاهد از حسن (بصری) نقل كرده‌اند كه او اشكالى در استمنا كردن نمى‌دیده است. از عمرو بن دینار نیز همین مطلب نقل شده است، این كه حسن بصرى عمرو بن دینار، زیاد بن أبى العلا و مجاهد آن را به صورت مطلق جایز مى‌دانسته‌اند، درست است. كسانى كه آن‌ها را دیده‌اند، این مطلب را نقل كرده‌اند، این دیدگاه بزرگان تابعى است كه هیچ‌گاه مطلبى را جز از صحابه نقل نمى‌كنند.

إبن حزم الظاهری، علی بن أحمد بن سعید ابومحمد (متوفای456هـ)، المحلی، ج11، ص 392، تحقیق: لجنة إحیاء التراث العربی، ناشر: دار الآفاق الجدیدة - بیروت.

ابن قیم الجوزیه، شاگرد ارشد ابن تیمیه حرانی، تئوریسین وهابیت، نقل مى‌كند كه حتى مى‌شود این عمل را به وسیله دست یك دختر خردسال نیز انجام داد:

وفی الفصول روى عن أحمد فی رجل خاف ان تنشق مثانته من الشبق أو تنشق انثیاه لحبس الماء فی زمن رمضان یستخرج الماء ولم یذكر بأی شیء یستخرجه قال وعندی أنه یستخرجه بما لا یفسد صوم غیره كاستمنائه بیده أو ببدن زوجته أو أمته غیر الصائمة فإن كان له أمة طفلة أو صغیرة استمنى بیدها وكذلك الكافرة ویجوز وطئها فیما دون الفرج فإن أراد الوطء فی الفرج مع إمكان إخراج الماء بغیره فعندی أنه لا یجوز لأن الضرورة إذا رفعت حرام ما وراءها كالشبع مع المیتة بل ههنا آكد لأن باب الفروج آكد فی الحظر من الأكل.

در كتاب فصول از احمد بن حنبل نقل شده است كه اگر مردى در ماه رمضان بترسد كه مثانه یا بیضه‌هایش بر اثر فشار جنسى و یا جمع شدن آب زیاد بتركد، مى‌تواند منى خود را خارج كند . اما نگفته است كه با چه چیزى و چگونه آن را خارج كند.

(صاحب كتاب فصول) گفته: از نظر من باید آن را طورى خارج نماید كه روزه دیگران را باطل نكند؛ مثل این كه با دست خودش یا با بدن همسر و یا كنیزش كه روزه ندارد، استمنا كند.

و اگر كنیز خردسال و كوچكى دارد، با دست او استمنا كند، همچنین مى‌تواند با زن كافر در خارج از فرجش نزدیكى كند (مثلا به بدن او بمالد). از دیدگاه من اگر مى‌تواند آبش را بدون دخول در فرج زن، خارج كند، جایز نیست كه داخل فرج كند؛ زیرا وقتى ضرورت رفع شود، بیشتر از آن حرام است؛ مثل سیر شدن با خوردن میته (حیوان مرده) بلكه تأكید در این جا بیشتر است؛ زیرا تأكید نهى در باب فروج شدید‌تر از باب خوردن است.

الزرعی الدمشقی الحنبلی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أبی بكر أیوب (مشهور به ابن القیم الجوزیة )، بدائع الفوائد، ج4، ص906، تحقیق: هشام عبد العزیز عطا - عادل عبد الحمید العدوی - أشرف أحمد الج، ناشر: مكتبة نزار مصطفی الباز - مكة المكرمة، الطبعة: الأولى، 1416 - 1996.

گرد بریدن خربزه، خمیر، پوست و... و دخول در آن، بهتر از استمناء با دست:

ابن قیم جوزیه، در جاى دیگر از كتابش، به سنى‌ها نحوه بهتر انجام دادن خود ارضائى را این گونه یاد مى دهد:

وإن قور بطیخة أو عجینا أو أدیما أو نجشا فی صنم إلیه فأولج فیه فعلى ما قدمنا من التفصیل قلت وهو أسهل من استمنائه بیده ... .

اگر كسى هندوانه یا خربزه را گرد ببرد، یا سوراخى در خمیر، پوست دباغى شده، یا مجسمه (ماكت) ایجاد نموده و سپس آلتش در آن داخل كند، بنابر آن چه پیش از این گفتیم، راحت‌تر از خود ارضائى با دست است.

الزرعی الدمشقی الحنبلی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أبی بكر أیوب (مشهور به ابن القیم الجوزیة )، بدائع الفوائد، ج4، ص905، تحقیق: هشام عبد العزیز عطا - عادل عبد الحمید العدوی - أشرف أحمد الج، ناشر: مكتبة نزار مصطفی الباز - مكة المكرمة، الطبعة: الأولى، 1416 - 1996.

استمناء در ماه رمضان، روزه را باطل نمی‌كند:

مَسْأَلَةٌ وَلاَ یَنْقُضُ الصَّوْمَ حِجَامَةٌ وَلاَ احْتِلاَمٌ وَلاَ اسْتِمْنَاءٌ الرَّجُلِ امْرَأَتَهُ أو أَمَتَهُ الْمُبَاحَةَ له فِیمَا دُونَ الْفَرْجِ تَعَمَّدَ الإِمْنَاءَ أَمْ لم یُمْنِ أَمْذَى أَمْ لم یُمْذِ وَلاَ قُبْلَةٌ كَذَلِكَ فِیهِمَا.

مسألة : حجامت، محتلم شدن و استمناء مرد اگر به وسیله همسر و یا كنیزى كه بر او حلال است،‌اگر در خارج از فرج او باشد، روزه را باطل نمى‌كند ، به قصد خارج شدن منى نیز این كار را انجام دهد یا منى از او خارج نشود...

إبن حزم الظاهری، علی بن أحمد بن سعید ابومحمد (متوفای456هـ)، المحلی، ج6، ص 203، تحقیق: لجنة إحیاء التراث العربی، ناشر: دار الآفاق الجدیدة - بیروت.

شاید سنى‌هاى امروزى بهانه بیاورند این مطالب را گذشتگان سنى گفته‌اند ،‌ ما قبول نداریم، براى این كه بهانه نیز باقى نماند، فتواى یكى از بزرگان معاصر اهل سنت نقل مى‌كنیم .

البانى وهابى كه از او با عنوان «بخارى دوران» یاد مى‌شود در رد دیدگاه كسانى كه گفته‌اند استمناء روزه را باطل مى‌كند گفته است:

ومن (ما یبطل الصیام) قوله: " الاستمناء (إخراج المنی) سواء أكان سببه تقبیل الرجل لزوجته أو ضمها إلیه أو كان بالید فهذا یبطل الصوم ویوجب القضاء " قلت: لا دلیل على الإبطال بذلك وإلحاقه بالجماع غیر ظاهر ولذلك قال الصنعانی: الأظهر أنه لا قضاء ولا كفارة إلا على من جامع وإلحاق غیر المجامع به بعید.

وإلیه مال الشوكانی وهو مذهب ابن حزم فانظر "المحلى" (6 / 175 - 177 و205).

فكذلك نقول نحن: الأصل عدم الأفطار والجماع أغلظ من الاستمناء.

از چیزهایى كه روزه را باطل مى‌كند، خود ارضائى است، چه به وسیله بوسیدن باشد یا بغل كردن، یا به وسیله دست باشد، این كار روزه باطل مى‌كند و باید آن روز را قضا نماید.

من (البانی) مى‌گویم: دلیلى براى بطلان روزه با این كار نیست و ملحق كردن آن به جماع (نزدیكی) دلیل آشكارى ندارد . به همین خاطر صنعانى گفته: اظهر (دیدگاه بهتر) این است كه چنین شخصى نه قضا بر او واجب است و نه كفاره بدهد؛ مگر این كه نزدیكى كند و ملحق كردن غیر نزدیكى به آن بعید است .شوكانى نیز به همین دیدگاه تمایل پیدا كرده و دیدگاه ابن حزم نیز همین است. از این رو من مى‌گویم، با استمناء روزه افطار نمى‌شود و نزدیكى غلیظ‌تر از خود ارضائى است.

البانی، محمد ناصر (متوفای 1420هـ) تمام المنة، ج1، ص 418، ناشر: المكتبة الإسلامیة، دار الرایة للنشر، الطبعة: الثالثة – 1409هـ.

خدایا، تو را سپاس كه ما را با مكتب نورانى اهل بیت پیامبرت آشنا و افتادن در گرداب ضلالت و گمراهى نجات دادی.

*وارد كردن تمام بدن به داخل فرج زن و همچنین دخول ذكر مرد در ذكر مرد دیگر

یكى از شگفت‌آورترین و خنده‌دارترین فتواهایى كه دانشمندان و بزرگان اهل سنت صادر كرده‌اند، حكم وارد كردن تمام بدن به داخل فرج زن و همچنین دخول ذكر مرد در ذكر مرد دیگر است. بدون هیچ توضیح اضافى عین فتواى دانشوران و فقهاى نامدار سنى را در این باره نقل می‌كنیم.

علامه صاوى مالكى از بزرگان تاریخ اهل سنت در این باره می‌نویسد:

لو دخل شخص بتمامه فى الفرج؛ فلا نص عندنا. وقالت الشافعیة: إن بدأ فى الدخول بذكره اغتسل، وإلا فلا كأنهم رأوه كالتغییب فى الهوىّ.

اگر کسی با تمام وجودش داخل فرج شود، نصى در نزد ما در این باره نیست؛ اما شافعیه گفته‌اند كه اگر در هنگام وارد شدن با ذكرش وارد شود، غسل لازم است؛ اما اگر با دیگر اندامش وارد شود، غسل ندارد؛ مثل این كه او را دیده است كه در هوا غیب شده است.

الصاوی المالكی ، أحمد بن محمد (متوفای1241هـ)، بلغة السالك لأقرب المسالك، ج1 ، ص 114، تحقیق: ضبطه وصححه: محمد عبد السلام شاهین ، ناشر: دار الكتب العلمیة - لبنان/ بیروت ، الطبعة: الأولى، 1415هـ - 1995م.

و فقیه نام‌آور دیگر مالكی‌ها، علامه دسوقى مالكى نیز همین فتوا را در حاشیه‌اش بر شرح الكبیر نقل كرده است:

فَلَوْ دخل الشَّخْصُ بِتَمَامِهِ فی الْفَرْجِ فَلَا نَصَّ عِنْدَنَا. وَقَالَتْ الشَّافِعِیَّةُ إنْ بَدَأَ فی الدُّخُولِ بِذَكَرِهِ اغْتَسَلَ وَإِلَّا فَلَا كَأَنَّهُمْ رَأَوْهُ كَالتَّغْیِیبِ فی الْهَوَاءِ.

الدسوقی المصری المالكی، محمد بن أحمد بن عرفة (متوفای1230هـ) ، حاشیة الدسوقی على الشرح الكبیر ، ج1 ، ص 129، تحقیق : محمد علیش ، ناشر : دار الفكر - بیروت .

ممكن است كه شافعی‌ها ناراحت شوند كه چرا فتواى دانشمندان ما را از زبان بزرگان مالكی‌ها نقل می‌كنید، اگر واقعاً راست است، از كتاب‌هاى خود شافعی‌ها مدرك بدهید، از این رو، و به خاطر این كه چنین بهانه‌اى باقى نماند، ما همین فتوا را از زبان بزرگان شافعى نیز نقل خواهیم كرد. شیخ طبلاوى شافعى كه از پرآوازه‌ترین دانشمندان تاریخ شافعی‌ها به شمار می‌رود، این فتوا را این چنین نقل می‌كند:

وَلَوْ دَخَلَ شَخْصٌ فَرْجَ امْرَأَةٍ وَجَبَ عَلَیْهِمَا الْغُسْلُ وَلَوْ أَدْخَلَ ذَكَرَهُ فِی ذَكَرِ آخَرَ وَجَبَ الْغُسْلُ عَلَى كُلٍّ مِنْهُمَا كَمَا أَفْتَى بِهِ الرَّمْلِیُّ شَیْخُنَا وَ ع ش وَبُجَیْرِمِیٌّ.

اگر فردى وارد فرج زن بشود، بر هر دوى آن‌ها غسل واجب می‌شود، اگر (مردی) ذكرش را داخل ذكر (مرد) دیگرى نماید، بر هر دوى آن‌ها غسل واجب است؛ چنانچه شیخ ما رملى و بجیرمى به آن فتوا داده‌اند.

الطبلاوی الشافعی، منصور سبط الشیخ ناصرالدین الطبلاوی (متوفای1014هـ)، تحفة المحتاج فی شرح المنهاج ، ج3 ، ص 131، طبق برنامه المكتبة الشاملة.

همین فتوا را شروانى تالشى شافعى در حاشیه‌اش بر كتاب تحفة المحتاج نقل كرده است:

ولو دخل شخص فرج امرأة وجب علیهما الغسل ولو أدخل ذكره فی ذكر آخر وجب الغسل على كل منهما كما أفتى به الرملی شیخنا وع ش وبجیرمی .

الشروانی الطالسی الشافعی، عبد الحمید بن موسی بن بایزید بن موسی، حواشی الشروانی علی تحفة المحتاج بشرح المنهاج، ج1، ص259 ، ناشر: دار الفكر – بیروت.

حالا این چه فرجى است كه می‌شود تمام بدن را وارد آن كرد، خود شافعی‌ها بهتر می‌دانند.

تجویز همجنس‌بازی

این عمل آن قدر زشت بوده كه خداوند تمام قوم حضرت لوط علیه السلام را به خاطر همین انجام همین عمل با فرستادن عذاب دردناك و ویرانگر برای همیشه نابود كرد . حدی كه مسلمانان برای این عمل قائل شده‌اند، كشتن است و بس .اما متأسفانه در میان مذاهب اسلامی كسانی یافت شده‌اند، كه لزوم اجرای حد بر چنین شخصی را منكر شده و تنها تعزیر را برای انجام دهنده این عمل كافی دانسته‌اند.شیخ الإسلام سغدی حنفی در این باره می گوید :

حكم اللواطة بالرجال : واما اللواط بالرجال فانه لیس فی التحریم كالجماع ولا یحرم شیئا وحده كحد الزنا فی قول النخعی وابی یوسف ومحمد وابی عبد الله وفی قول أبی حنیفة لیس فیه حد وفیه التعزیر

حكم لواط با مردان ؛ اما لواط با مردان در حرمت مانند حرمت جماع (زنا) نیست ؛ و سبب حرام شدن كسی بر كسی نمی شود ؛ و حد آن در نظر نخعی و ابو یوسف و محمد و ابو عبد الله مانند حد زنا است ؛ اما به نظر ابو حنیفه در این كار حد جاری نمی شود؛ ولی تعزیر می شود .

السغدی البخاری الحنفی، أبو الحسین شیخ الإسلام علی بن الحسین بن محمد (متوفای461هـ) ، النتف فی الفتاوى (فتاوى السغدی) ، ج 1 ص 269 ، تحقیق : المحامی الدكتور صلاح الدین الناهی ، ناشر : دار الفرقان / مؤسسة الرسالة - عمان الأردن / بیروت ، الطبعة : الثانیة ، 1404 - 1984

آلت خود را با پارچه‌اى بپیچد و با زنی نزدیكى كند اشکال ندارد

دانشمندان و بزرگان اهل سنت براى این كه ارتباط جنسى شان با زنان بیگانه ، زنا محسوب نشود، كلاه شرعى جالبى دوخته‌اند. آن‌ها فتوا داده‌اند كه اگر كسى آلت خود را با پارچه‌اى بپیچد و سپس با خانمى كه دوستش دارد، نزدیكى كند، این عمل او زنا محسوب نمى‌شود و حد زنا بر این دو نفر جارى نخواهد شد.سبكى شافعى (متوفای771هـ) یكى از بزرگان تاریخ شافعى‌ها در شرح حال عبد القاهر تمیمى مى‌نویسد:

عبد القاهر بن طاهر بن محمد التمیمی الإمام الكبیر الأستاذ أبو منصور البغدادی إمام عظیم القدر جلیل المحل كثیر العلم حبر لا یساجل فی الفقه وأصوله والفرائض والحساب وعلم الكلام اشتهر اسمه وبعد صیته وحمل عنه العلم أكثر أهل خراسان ...وكان یدرس فی سبعة عشر فنا وله حشمة وافرة .

عبد القاهر تمیمی، پیشواى بزرگ و گرانقدر، والا مقام، داراى علم بسیار بود، دانشمندى كه در فقه، اصول، واجبات، ریاضیات و علم كلام همانند نداشت،نام‌آور و پرآوازه بود، بیشتر مردم خراسان از او علم مى‌آموختند ... در هفده شاخه از علوم تدریس مى‌كرد و جلال و شوكت بسیارى داشت.

سپس تعریفات و تمجیدات بسیارى از ایشان كرده و در آخر فتواى او را این چنین نقل مى‌كند:

وقال فی كتاب الوطء التام من لف ذكره بحریرة وأولجه فی فرج ولم ینزل لا غسل علیه ولا حد على الأصح إن كان فی حرام ولا یفسد به شیء من العبادات .

در كتاب وطء التام گفته است: هر كس آلتش را با پارچه ابریشمى بپیچد و با آن نزدیكى كند؛ اما منى انزال نشود، بر چنین شخصى غسل واجب نمى‌شود و بنابر دیدگاه صحیح‌تر حدّ نیز زده مى‌شود، اگر نزدیكى او حرام باشد ، و نیز هیچیك از عباداتش با این نوع نزدیكى باطل نمى‌شود.

السبكی الشافعی، ابونصر تاج الدین عبد الوهاب بن علی بن عبد الكافی (متوفای 771هـ)، طبقات الشافعیة الكبرى، ج5، ص136 ـ 143، رقم: 468، تحقیق: د. محمود محمد الطناحی د.عبد الفتاح محمد الحلو، ناشر: هجر للطباعة والنشر والتوزیع، الطبعة: الثانیة، 1413هـ.

و ابن نجیم مصرى حنفى مى‌نویسد:

وفی مِعْرَاجِ الدِّرَایَةِ وَلَوْ اسْتَدْخَلَتْ ذَكَرَ الْحِمَارِ أو ذَكَرًا مَقْطُوعًا یَفْسُدُ حَجُّهَا بِالْإِجْمَاعِ وَلَوْ لَفَّ ذَكَرَهُ بِخِرْقَةٍ وَأَدْخَلَهُ إنْ وَجَدَ حَرَارَةَ الْفَرْجِ وَاللَّذَّةَ یَفْسُدُ وَإِلَّا فَلَا انْتَهَى.

در كتاب معراج الدرایة آمده است كه اگر زنى آلت الاغ یا آلتى را كه قطع شده است، داخل فرجش كند، حجش باطل مى‌شود به اجماع دانشمندان؛ اما اگر كسى آلتش را با پارچه‌اى بپیچد و آن را داخل فرج كند، اگر حرارت را و لذت را احساس كرد، حجش باطل مى‌شود و اگر احساس نكرد، باطل نمى‌شود.

ابن نجیم المصری الحنفی، زین الدین ابن نجیم بن ابراهیم بن محمد (متوفای970هـ)، البحر الرائق شرح كنز الدقائق، ج3، ص 16، ناشر: دار المعرفة - بیروت، الطبعة: الثانیة.

یكى نیست از این مفتى سؤال كند كه اگر زنى این قدر بى‌تقوا است كه آلت حمار و یا آلت قطع شده را وارد فرجش مى‌كند، در مكه چكار مى‌كند و براى چه به زیارت خانه خدا رفته است؟

و الكلیبولى حنفى در باره بطلان روزه و كفاره آن مى‌نویسد:

ولو لف ذكره بخرقة مانعة للحرارة لم یكفر كما فی المنیة.

اگر آلتش را با پارچه‌اى بپیچد كه از حرارت جلوگیرى كند، كفاره‌اى بر این شخص (روزه‌دار) واجب نمى‌شود؛ چنانچه در كتاب المنیة این مطلب آمده است.

الكلیبولی الحنفی، عبد الرحمن بن محمد بن سلیمان المدعو بشیخی زاده (متوفای1078هـ)، مجمع الأنهر فی شرح ملتقى الأبحر، ج1، ص 354، تحقیق: خرح آیاته وأحادیثه خلیل عمران المنصور، ناشر: دار الكتب العلمیة - لبنان/ بیروت، الطبعة: الأولى، 1419هـ - 1998م.

اگر كسى زنش را سه بار طلاق دهد و بازهم بخواهد دوباره با او ازدواج كند، باید شخص دیگرى با این زن ازدواج كند و سپس طلاق دهد (محلل شود) تا شوهر اول بتواند براى بارچهارم با این زن ازدواج كند. كسى كه محلل مى‌شود باید حتما با این زن نزدیكى كند، نزدیكى كردن او شرائطى دارد كه شیخ نظام الدین و جماعى از علماى هند كه همگى حنفى مذهب هستند، اعتقاد دارند كه این نزدیكى باید به صورت مباشر و بدون هیچ مانعى باشد:

وفی الْفَتَاوَى الصُّغْرَى إذَا لَفَّ ذَكَرَهُ فی خِرْقَةٍ وَجَامَعَهَا كَذَلِكَ إنْ كانت خِرْقَةً لَا تَمْنَعُ وُصُولَ الْحَرَارَةِ إلَى ذَكَرِهِ تَحِلُّ الْمَرْأَةُ لِلزَّوْجِ الْأَوَّلِ وَإِنْ كانت تَمْنَعُ كَالْمِنْدِیلِ فَلَا تَحِلُّ كَذَا فی الْخُلَاصَةِ .

در كتاب الفتاوى الصغرى آمده است، هنگامى كه كسى آلتش را با پارچه‌اى بپیچد و سپس با آن نزدیكى كند، اگر پارچه از رسیدن حرارت به آلت جلوگیرى نكند، زن براى شوهر اولش حلال مى‌شود و اگر از حرارت جلوگیرى كند و همانند دستمال باشد، حلال نمى‌شود، در كتاب خلاصه نیز همین مطلب آمده است.

الشیخ نظام الدین وجماعة من علماء الهند، الفتاوى الهندیة فی مذهب الإمام الأعظم أبی حنیفة النعمان، ج1، ص277، ناشر: دار الفكر - 1411هـ - 1991م.

و در صفحه 473 از همین كتاب مى‌نویسد:

وفی الْفَتَاوَى الصُّغْرَى إذَا لَفَّ ذَكَرَهُ بِخِرْقَةٍ وَأَدْخَلَهُ فَرْجَهَا فَإِنْ وَجَدَ الْحَرَارَةَ تَحِلُّ وَإِلَّا فَلَا كَذَا فی الْخُلَاصَةِ وَلَوْ أَوْلَجَ الشَّیْخُ الْكَبِیرُ الذی لَا یَقْدِرُ على الْجِمَاعِ بِقُوَّتِهِ بَلْ بِمُسَاعِدَةِ الْیَدِ لَا تَحِلُّ لِلْأَوَّلِ إلَّا أَنْ تَنْتَشِرَ آلَتُهُ وَتَعْمَلَ كَذَا فی الْبَحْرِ الرَّائِقِ.

در كتاب الفتاوى الصغرى آمده است كه اگر آلتش را با پارچه‌اى بپیچد و آن را داخل فرج زن كند، اگر گرماى آن را احساس كرد، (این زن براى شوهر اولش) حلال مى‌شود و اگر احساس نكند، حلال نمى‌شود؛ چنانچه در كتاب خلاصه نیز همین مطلب آمده است. اگر پیرمردى كه قدرت نزدیكى ندارد، آلتش را به زور و یا به كمك دست خود داخل فرج كند، بازهم حلال نمى‌شود؛ مگر این كه آلتش راست شود و نزدیكى كند. در كتاب بحر الرائق نیز به همین صورت آمده است.

این مطلب در دیگر كتاب‌هاى اهل سنت نیز نقل شده است كه ما به جهت اختصار به همین اندازه اكتفا مى‌كنیم.

نزدیکی از پشت

در این گفت وگوئی كه بین پلیس عراق واین وهابی دستگیر شده انجام شد ودر شبكه العراقیه هم پخش شد بعد از اعترافاتی از قتل شیعیان اهل بیت (ع) و ... أز إین آقا در نهایت فیلم سؤال میكنند كه : آیا صحیح است كه شما در مساجد ... عمل قوم لوط را انجام میدادید ؟ بعد أز سكوتی چند ثانیه ای میگوید : خدا از تقصیراتمان بگذرد .. واز او طلب بخشش می كنیم ..

برای استماع اعتراف این وهابی : http://uk.youtube.com/watch?v=yDPCY9zEUo8

یكی از اشكالاتی كه همواره اهل سنت و به ویژه از نوع وهابی آن، به شیعیان گرفته‌اند، مسأله نزدیكی از پشت با همسر است و می‌گو

نظرات شما عزیزان: